کد مطلب:24364 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

قرآن و روايات چه ملاك هايي را براي يك دوست خوب بيان مي كنند؟

ملاك هاي دوست خوب: در آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت(ع) ملاك هايي براي دوست خوب بيان گشته كه به طور اختصار ذكر مي نماييم و شما مي توانيد راجع به هر ملاك مفصلاً مطالعه و فكر نماييد: 1- كسي كه به ياد خدا باشد و هدفش جز رسيدن به او نيست، {V(سوره كهف، آيه 28)V}؛ 2- عاقل باشد؛ حضرت علي(ع) فرمود: بيشترين دوستي و خوبي ها در همراهي و دوستي با صاحبان عقل و درايت است، {V(غررالحكم، حرف الف)V}. مولوي داستان دوستي مردي با خرس را كه مصداق بي خردان است به شكل زيبايي بيان مي نمايد، {V(مثنوي معنوي، دفتر دوم، ابيات 1932 - 2124)V}؛ 3- خيانت كار نباشد؛ 4- ستمكار نباشد؛ 5- سخن چين نباشد؛ امام صادق(ع) فرمود: {Mاز سه گروه بر حذر باش! شخص خيانت كار، شخص ظالم، انسان سخن چين. زيرا كسي كه به نفع تو به ديگران خيانت نمايد، روزي خواهد آمد كه به خودت نيز خيانت كند و شخصي كه به جانب داري از تو حق ديگران را پايمال نمايد و عادت به ظلم پيدا كند بالاخره به تو نيز ظلم خواهد نمود و انسان سخن چين، همان طور كه سخن ديگران را پهلوي تو مي آورد، سخن تو را نيز نزد اغيار خواهد بردM}، {V(بحارالانوار، ج 75، ص 229)V}؛ 6- آن چه براي خود مي پسندد براي تو نيز بپسندد و آنچه را كه براي خويش نمي خواهد براي تو نيز نخواهد. رسول اكرم(ص) فرمود: {Mدر مصاحبت و رفاقت كسي كه آن چه را براي خود مي خواهد براي تو نخواهد، هيچ خير و فايده اي وجود نداردM}، {V(بحارالانوار، ج 71، ص 198)V}؛ {Sآنچه نفس خويش را خواهي حرامت سعديا# گر نخواهي همچنان بيگانه را و خويش راS} 7- قاطع رحم نباشد؛ امام باقر(ع) فرمود: {Mپدرم امام سجاد(ع) مرا نصيحت فرمود كه اي پسرم از رفاقت با كساني كه قطع رحم مي كنند بپرهيز زيرا من آنها را در قرآن شريف سه بار مورد لعن و نفرين پروردگار يافتم M}، {V(تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 45)V}. شخصي كه با نزديكان خود نتواند معاشرت و هم زيستي صحيح داشته باشد در حالي كه آنان با وي از يك خانواده و فرهنگ و گوشت و خون مي باشند، چگونه مي توان انتظار داشت با غير فاميل رفاقت صميمانه داشته باشند. 8- عيب جو نباشد؛ امام علي(ع) فرمود: {Mاز رفاقت و نشست و برخاست با كساني كه عيب جو هستند و هميشه به دنبال نقاط ضعف ديگران مي باشند، پرهيز كن؛ زيرا دوست چنين اشخاصي از ضرر آنان سالم نمي ماند و خود نيز طعمه عيب جويي هاي آنان خواهد شدM}، {V(غررالحكم، باب الف)V}.